من امتحان کردم. هرچی تو خودت قایم شی، هیچکی نمیاد دستتو بگیره ببره بیرون. هرچی بشینی آروم گریه کنی کسی نمی‌فهمه. اما همیشه دیدم اونکه بلند گریه می‌کنه رو همه حواسشون بهش هست. همه بلند میشن تا زودتر دستش رو بگیرن که آروم شه. من دیدم اونکه آروم گریه می‌کنه رو اشکش هم کسی باور نداره. نمیشه بی صدا و آروم گریه کنی و فکر کنی یکی میاد دستتو می‌گیره و از خودت می‌کشدت بیرون. هیچکس نمیاد مگر اینکه خودت بخوای به کسی بفهمونی که بیاد کمکت کنه. 
آروم و بی سر و صدا بودن، تنهایی میاره. تنهایی یعنی دور از دنیایی که آدما بهت کمک می‌کنن. این یعنی خودت باید بلند شی و منتظر کسی نباشی که بیاد کمکت کنه.
من امتحان کردم. تنهایی بلند شدن وقتی خوردی زمین، خیلی سخته؛ اما به بی‌منت بودنش می‌ارزه.